Jef Van Staeyen

Auteur: Jef Van Staeyen (Pagina 126 van 131)

Lions en FRandre

 

(Sommige foto’s zitten al jaren op mijn harde schijf.  Eindelijk maakte ik de ontbrekende beelden voor deze reportage over leeuwen in Noord-Frankrijk.)

De voorbije jaren heb ik enkele keren meegeschreven aan het >Jaarboek De Franse Nederlanden (Annales des Pays-Bas Français) van de stichting Ons Erfdeel in Rekkem. Op vraag van de redactie heb ik soms ook voorstellen voor onderwerpen én auteurs geformuleerd. Toen ik hen echter suggereerde een mooie foto-reportage te laten maken over leeuwen in Noord-Frankrijk, leek hen dat  geen goed idee.

[Lions en Flandre — Leeuwen in Frans-Vlaanderen]

wat wordt er van Kris Peeters

Jullie, in België, vragen jullie af :  wat wordt er van Kris Peeters, nu hij geen Vlaams Minister-President meer is, en zijn kansen om federaal Eerste Minister te worden, erg gekrompen zijn?

Wij, in Frankrijk, wij weten dat wel.

140927-Wat_wordt_er_van_Kris_Peeters.002

Kris Peeters trekt naar Parijs, naar de radio.
Je kan hem elke werkdag horen tussen 4 en 6 op RTL :  “les grosses têtes”.
In zekere zin stapt hij daarmee in de sporen van stand-up comedian Yves Leterme, die enige jaren geleden ook naar Parijs, naar het internationaal theatergezelschap “Hoezo?” (*) vertrokken is (waar hij minder schade kan aanrichten dan in Brussel).

Voor Didier Reynders wordt nog een oplossing gezocht.

(*) “Hoezo?”  staat voor Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling

de enkel en de neus

Taal laat me niet los.
Ik denk heel de tijd aan taal.  Ik hou van taal.

Taal is een merkwaardig ding.  Ze bepaalt relaties tussen mensen.  Vertaalt relaties tussen mensen.  Is de kapstok van ons denken.
Taal staat boven de wet.  Wel zijn er wetten die zeggen welke taal je waar en wanneer gebruiken moet.  Wel zijn er wetten die sommige begrippen bepalen.
Maar voor het overige staat taal boven de wet.  De wet bedient zich van taal.
Zonder taal zijn wetten machteloos.  Zonder taal zijn we allen machteloos.
Taal is onze Common Law, ons gewoonterecht.

Taal verwijst voortdurend naar zichzelf.  Is een zelfdragend systeem.  Er is geen beginpunt aan taal — aan wiskunde misschien wel — want taal beschrijft cirkels. Elke definitie verwijst naar een ander woord, waarvan de definitie op haar beurt naar wéér een ander woord verwijst.

Taal is van iedereen, en van niemand.
Je kan taal zelf maken.  Misschien word je verstaan.  Zelfs nagevolgd. Kortstondig, of blijvend. Ooit heeft iemand fiets gezegd.  Ooit heeft iemand kantelmoment geschreven.  Een snipperdag gevraagd.  Kleine steentjes in een lang en gezamenlijk pad.

Meestal evolueert taal incrementeel.  Dit is: met kleine stappen, zonder vooropgezet plan.   Toch wordt taal soms systematisch aangepakt. Wordt de structuur bijgeschaafd en vaster gezet, komen er nieuwe woorden.  Simon Stevin was zo’n taalingenieur: evenaar, evenredig, evenwijdig, loodrecht, raaklijn, langwerpigwiskunde, scheikunde en wijsbegeerte.  En ooit heeft iemand het woord onmiddellijk bedacht, of dadelijk  (immédiat en actuel).  Wist je overigens dat het Nederlands aarzelen op het Frans reculer geïnspireerd is?
Het komt ook voor dat een bestaand woord een heel nieuwe betekenis krijgt, die zelfs het tegenovergestelde van de oorspronkelijke kan zijn: afbouwen is een vorm van langzaam afbreken geworden, waar het eerder voltooien was.  Na de ruwbouwwerken werd het huis afgebouwd.

Kunnen we ook vandaag nog taalingenieur zijn?  Kunnen we woorden en betekenissen verschuiven?  Dit kortverhaal is een speelse poging daartoe:
de enkel en de neus.

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑