Jef Van Staeyen

Auteur: Jef Van Staeyen (Pagina 3 van 131)

Breendonk ❧

 

Tientallen keren zijn we er voorbij gereden, toen ik kind was. Het Fort van Breendonk. Nooit zijn we er gestopt, op weg naar Dendermonde of verder. Nu ga ik er soms heen.

In het boek “L’orchestre rouge” (1967) beschrijft de Franse auteur Gilles Perrault kort het kamp, zoals het tijdens de Duitse bezetting was.

In Frankrijk is er allicht nooit een even verschrikkelijk kamp als Breendonk geweest, dat enkel met Dachau, Mauthausen of Buchenwald vergeleken kan worden — men doodde er even makkelijk; het lot van de gevangenen was er zelfs erger dan dat van de weggevoerden [in Dachau, Mauthausen of Buchenwald], want omdat ze weinig talrijk waren, kenden de bewakers hen goed, en werden ze van de ochtend tot de avond persoonlijk gevolgd, terwijl men in Mauthausen of Dachau in de anonieme miserabele mensenmassa kon verdwijnen.
Het was een reeks kazematten dicht op elkaar, niet ver van Brussel, met een brede gracht vol dood water errond. Men bereikte het via een ophaalbrug, waarna men onderworpen was aan de macht van Duitse en Belgische S.S., heersers over leven en dood.

Een langer uittreksel uit dat boek (in het Frans) staat op de Franse vleugel van deze website.

“L’orchestre rouge” is het verhaal van een Sovjetrussisch spionagenetwerk in Berlijn, Brussel, Amsterdam en Parijs. Enkele leden van dat netwerk hebben in Breendonk gezeten, werden er gemarteld en/of vermoord.

 

foto’s: juli 2024

de vrouw die tegen de deur aanliep — Roddy Doyle

De vrouw die tegen de deur aanliep is het verhaal van de vrouw die tegen de deur aanliep, en die van de trap viel, althans dat was het verhaal telkens ze zwaar gehavend en door haar liefhebbende echtgenoot vergezeld naar het hospitaal ging om verzorgd te worden voor de zware kwetsuren, blauwe, rode en zwarte plekken, gebroken botten, verloren tanden, brandwonden of afgerukt haar. Het is het verhaal dat iedereen wilde geloven, de artsen en de verpleegsters, de mensen in de stad of zijzelf, en waarbij vooral geen vragen werden gesteld, tenzij door haar oudere zuster, die vond dat het genoeg, of zelfs veel te veel was geweest.
Het is het verhaal van een vrouw die geklemd zit tussen haar liefde, intense liefde voor haar echtgenoot, die haar ook intens bemint — wanneer hij haar niet slaat of ‘s avonds lang van huis wegblijft —, hun kinderen die ze wil beschermen, haar financiële afhankelijkheid als vrouw aan de haard in een gezin met weinig geld, en de mensen in haar omgeving die liever niet weten wat er gebeurt. Gekneld tussen haar jeugdige dromen en wat ervan geworden is. Tot ze uiteindelijk, na een lijdensweg van zeventien jaar, om haar oudste dochter tegen haar man te beschermen, even gewelddadig reageert en hem het huis uitjaagt.
De Ierse schrijver Roddy Doyle vertelt haar gedachtengang, weifelingen en herinneringen, zowat een jaar later, nadat de man bij een inbraak en gijzelneming een vrouw heeft gedood en door de politie wordt neergeschoten. De vrouw denkt aan haar jeugd, haar verliefdheid, haar huwelijk, en lang en met herhalingen aan het geweld — zo is het ook — en kort aan de ontknoping — dat is ze ook. The Woman Who Walked into Doors is een krachtig boek. Het verscheen in 1996.

 

 

met de trein naar de travel-store ❧

De NMBS zal de verkoop van internationale reiskaartjes beperken tot twaalf zgn. “travel-stores”, meldt De Standaard op 16 juli 2024. Reis naar het station om een kaartje te kopen, lijkt de NMBS haar advies.
[Wie in Virton een retourkaartje naar de travel-store in Namen koopt, betaalt zelfs 48,40 €, en is tweemaal 1u50 onderweg.]

Noem het luiheid, of noem het haast, ik heb een oudere tekening herwerkt.

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑