In Knack 9 en 12 april 2021 bepleiten Caroline Verdonck en Benoît Fransen ‘Waarom versoepelingen voor gevaccineerden geen goed idee zijn’.
Dit is mijn reactie.
Doctoraatsonderzoekster Caroline Verdonck en jurist Benoît Franssens hebben gelijk, in de huidige situatie, nu de overheid beslist wie prioritair wordt gevaccineerd en wie niet, dat geen sprake kan zijn van vaccinprivileges. Zelfs in het geval dergelijke privileges bepaalde economische actoren goed zouden uitkomen (denk aan reizen en horeca) zijn de ethische, filosofische en juridische bezwaren (veel) te hoog, en ontbreekt het maatschappelijk en politiek draagvlak ervoor (zelfs bij de eventuele toekomstige geprivilegieerden zelf). [Dit is een rij van argumenten, maar elk van de argumenten moet op zich volstaan.] De verwachting is dus dat de vordering van de vaccinatie voor iedereen versoepeling brengt.
De situatie wordt echter anders zodra iedereen die gevaccineerd wenst te worden, een redelijke kans heeft gekregen om ook gevaccineerd te zijn. Dán, en pas dan zal op basis van de dan beschikbare kennis, en eventueel bijkomend gericht onderzoek, kunnen bekeken worden of, en in hoeverre, niet gevaccineerden een gevaar vormen voor wie wel gevaccineerd is. Bijvoorbeeld doordat het virus in weliswaar beperktere kring zou blijven circuleren, en uiteindelijk muteren, waarbij het de door vaccinatie bekomen bescherming bedreigt. (Dit is een hypothese.)
Dán, en pas dan, kan bekeken worden of (bijvoorbeeld) voor bepaalde publieksevenementen vaccinatie toch nodig is — en dus een vaccinatiepaspoort wordt vereist.
En: dán, en pas dan, kan bekeken worden of (bijvoorbeeld) een gerichte vaccinatieplicht moet worden ingesteld.
Uiteindelijk zijn ook belastingen en bijdragen tot de sociale bescherming niet facultatief, maar verplicht. En werd nog niet zo lang geleden van jonge mensen verwacht dat ze hun leven riskeerden voor hun landgenoten en voor het land. (Gewetensbezwaren, die in latere tijden werden erkend, gingen altijd over het bezwaar anderen te doden, nooit om de schrik voor het eigen lijfsbehoud.) Ook wordt van iemand die (iets te veel) alcohol (of bepaalde medicijnen) genomen heeft, verwacht (nee geëist) dat hij geen voertuig bestuurt. Dat doet men niet om zijn of haar lever te ontzien, maar omwille van de veiligheid en gezondheid van anderen.
Onze democratische samenleving heeft een rijke traditie van verplichtingen en/of beperkingen die aan eenieder kunnen worden opgelegd, wanneer dat van belang is voor de gezondheid en de veiligheid van de medeburgers, of zelfs van het land.
En, is het niet de gerichte, verplichte vaccinatie, wereldwijd, die een einde heeft gemaakt aan enkele zeer besmettelijke ziekten? (verplicht betekende niet altijd dat iedereen gevaccineerd moest zijn, maar wel dat iedereen in bepaalde bijvoorbeeld geografische situaties gevaccineerd moest zijn.)
Het kan dus best zijn dat we straks, niet nu, stringentere maatregelen moeten nemen.
Het is dan ook bijzonder loos dat de opinie van een terzake niet bevoegd minister (in casu Sophie Wilmès) als een engagement wordt beschouwd. Als we al de meningen die alle beleidsvoerders sinds ongeveer een jaar hebben geuit ook als engagementen gaan beschouwen, zijn we nog lang niet thuis.
En, als post scriptum. Om deel te kunnen nemen aan evenementen of reizen wordt ook een andere eis gesteld: een (flinke) som geld. Niet iedereen heeft dat geld, niet iedereen kan het hebben. Wat moeten we daaraan doen?
