Enig speurwerk in mijn oude papieren brengt me ook deze actuele tekst uit 2012 over Europese solidariteit. Hoever moet of kan solidariteit tussen landen gaan, als er binnen die landen onvoldoende solidariteit bestaat? Waarom heeft Europa wel begrotingsregels, en geen belastingregels — eisen die aan de lidstaten worden gesteld aangaande de maatschappelijke efficiëntie van hun belastingsysteem —, regels die ervoor moeten zorgen dat belastingen correct worden geïnd?
De tekst verwijst naar een artikel van Philippe Askenazy in Le Monde. Omtrent zijn boek ‘Tous Rentiers! Pour une autre répartition des richesses’ lees je ook hier: Voor niets gewerkt.
[Wat Griekenland betreft — dat niet het onderwerp is van de tekst — heeft de Europese Unie om de financiële crisis te bestrijden het land verplicht de arme bevolking hard aan te pakken, omdat het de rijkere Grieken decennia lang te veel heeft ontzien… en vandaag nog steeds ontziet.]
