De toekomst begint vandaag. Drie maanden eerder dan verwacht.
Of juister: is enkele dagen geleden al begonnen. Op 13 juni, om precies te zijn.
Met een lading bier is ze die dag van het Luikse Jupille naar het Vlaamse Ninove gereden.
Jef Van Staeyen
Auteur: Jef Van Staeyen (Pagina 90 van 131)
Eén.
Het MuHKA — Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen — (1987) barst uit zijn muren. Het wil vergroten — ter plaatse — of een nieuwe locatie.
“Op het Zuid”, zeggen bewindslieden. Omwille van de synergie met het Foto-museum, en Schone Kunsten, dat zelf al twee musea wordt. Op de plaats van het Hof van Beroep (1973) zeggen sommigen — al zou je hopen dat daar weer een brede opening naar de Schelde komt. Zoals de sluis die er vroeger lag.
[Of vreest men, dat als het MuHKA aan het reizen gaat, het in een andere stad belandt, of zelfs in Gent met het SMAK fuseert?]
The New York Times publiceerde op 16 november 2016 (een week na de verkiezingen) een artikel van Tim Wallace over >“The Two Americas of 2016”, waarin hij de tweedeling van het land extra in de verf zette : een grootstedelijke rand, op de wereld gericht, die Clinton stemt, en een besloten binnenland, voor Trump.
Deze analyse — en een artikel van Jens Aerts in het tijdschrift Ruimte (“The urban-rural devide”, december 2016, nummer 32) — zette me aan het rekenen. Ik vergeleek de kiesresultaten per staat met de inkomensgegevens, en kwam tot een niet geheel onverwacht, maar in zijn kracht toch verrassend resultaat:
arme staten stemmen Trump, rijke stemmen Clinton.
Daarmee is niét gezegd dat arme mensen overwegend Trump stemmen — de analyse spreekt zich daarover niet uit. Arme en/of rijke mensen in staten met lagere inkomens stemmen Trump. En waar meer geld wordt verdiend is Clinton favoriet.
Ik verwerkte de resultaten in verschillende grafieken (staafdiagrammen en puntendiagrammen), en keek ook naar de inkomensongelijkheid en het welzijnsniveau, daarbij steunend op het onderzoek van Richard Wilkinson en Kate Pickett, waarover ik eerder schreef (“The Spirit Level, How Equality is Better for Everyone”).
Ik kom hier zeker op terug.
Dit had gewoon een uitbreiding kunnen zijn van mijn vorige tekst — het verlangen naar Gent —, als vervolg op het cryptische slot.
Wat vandaag gisteren is, is ooit morgen geweest.
Het Frankrijk van Hendryckx bestaat nog wel, maar het is Frankrijk niet meer.
Hendryckx, met zijn verliefde ogen, heeft dat niet gezien, de Fransen wel.
Maar de uitbreiding is wat langer geworden, over het schrijven van het verlangen naar Gent, over Voskuils boek, waarvan ik de kwaliteiten prijs, Michiel Hendryckx’ Frankrijk, en vooral de Franse malaise.
Daarom deze afzonderlijke titel, voor een afzonderlijke tekst. Actueel, met verkiezingen voor de deur, maar niet alleen dat.
Lees hier een vervolg “Frankrijk is Frankrijk niet meer” (1 augustus 2017)
De Lofoten — of waarom deze website Moskenes heet
gezegd (en bijna gehoord)
© 2024 moskenes.be
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑