Jef Van Staeyen

Categorie: Essays (Pagina 14 van 21)

pater De Smet en de Indianen


Toen ik nog een kleine jongen in korte broek was, zeg maar de jaren vijftig en zestig, kwam er soms een missiepater naar de klas, die zijn avonturen bij de negers in Congo vertelde. Hutten in het oerwoud was het beeld. Er stond ook een plaasteren spaarpot vooraan op de lessenaar, met felle kleuren slordig beschilderd. Een negerkopje knikte lief en onderdanig, eenmaal, tweemaal, als je er een stuk geld in stak.

Enkele maanden geleden kocht ik in Antwerpen een oud missionarisboek.
Nee, niet over Congo, maar Amerika: ‘Le Père De Smet. Apôtre des Peaux-Rouges (1801-1873)’, door E. Laveille S.J., 1928. De oorspronkelijke tekst moet van 1912 of 1913 dateren. Met dit boek, en met het verhaal van pater De Smet, plus enkele zeldzame jeugdherinneringen, voer ik jullie van Congo naar Amerika, en terug, maar toch vooral Amerika, en altijd langs België, van de negentiende eeuw tot vandaag. Pieter-Jan De Smet en de Indianen, de pater die niet stilzitten kon.

 

[Lees hier de tijdlijn van Montana die ik twee jaar geleden voor deze website schreef, en waarnaar in bovenvermelde tekst wordt verwezen.]

Céline — voyage au bout de la nuit

Op zijn tweeënveerstigste had hij moeten sterven…

 

Het is een gevecht geworden, met dat boek.
Een eigen tekst wilde ik erover schrijven, een eigen impressie, en dat bleek eerst makkelijker dan gedacht.
Tot ik voyage van achter naar voor ter controle — en voor het plezier — herlas. Niet alleen enkele correcties kwamen daar uit, maar ook nieuwe inzichten. Nieuwe verbanden. Nieuwe ontdekkingen, wat ik voorheen niet zag. Mijn tekst groeide aan, groeide uit. En voyage greep steeds dieper op me in.
Je stapt niet uit voyage zoals je er bent ingestapt.

Laat deze versie van mijn tekst voorlopig definitief zijn.
Al weet ik, dat als ik om het even welk hoofdstuk van voyage hervat, ook deze versie wellicht aan het wankelen gaat. Zoals het beeld van de boot, pagina 470, die overstag gaat.
Voyage kan je blijven lezen, naar ik vermoed.

 

Aanvullend: Bij het schrijven over voyage

En ook: twee citaten uit voyage over wetenschap

talig leesplezier — Tortilla Flat ❧

The feeling in the house was the feeling of a rock when the fuse is burning in toward the dynamite.

“We have been his friends for years. When he was in need, we fed him. When he was cold, we clothed him.”
“When was that?” Pablo asked.
“Well, we would have, if he needed anything and we had it. That is the kind of friends we were to him. And now he crushes our friendship into the ground for a box of big candy to give to an old fat woman.”
“Candy is not good for people,” said Pablo.

“If thou wert a little more charitable with thy wine, these things would not happen.”

Zelden zoveel talig plezier gehad als bij het lezen van John Steinbecks Tortilla Flat.

Ik heb het boek dan ook driemaal gelezen. Een eerste keer uit louter leesplezier. Een tweede keer met een potlood in de de hand, op jacht naar citaten, en met een woordenboek, voor de begrippen waar ik bij eerste lezing in mijn haast en honger was overgeslipt (cutting squid, quixotic, aeredales, drawn lashes, he broke mules…). En een derde als controle — en met evenveel, maar ander, leesplezier.

Canal de Bourgogne ❧

spiegels op het water
een klein verhaal omtrent kanalen in Bourgogne, en God in Frankrijk
(augustus 2006)

170831-Bourgogne

Tussen twee zomerbuien zijn Hugo en ik in Bourgogne gaan fietsen.
De ene bui viel op 3 augustus, toen reden we, met de fietsen op het dak, en de tent in de koffer, van Lille naar Pouilly-en-Auxois. De andere viel tien dagen later, toen reden we terug.
Een hittegolf hebben we tussentijds niet gehad, en zelfs nog wat miezel, regen en mist, maar het weer was wel goed om te fietsen en te kamperen, en om oude abdijen, kastelen, dorpen en steden te (her)ontdekken.
Oude stenen en kunst, en fietsen langs het water: krachtlijnen van een vakantie “sport en cultuur”.

 

Zo begint mijn verhaal over een korte fietsvakantie langs de kanalen van Bourgogne. Met daarin talrijke uitweidingen over Frankrijk, over God en godsdienst, over wetenschap, zekerheden en onzekerheden, en over vaders en zonen.
“Zen en de kunst van het motoronderhoud” van Robert M. Pirsig komt aan bod — zijn reis met zoon Chris —, maar dat boek heeft me niet alleen inhoudelijk geïnspireerd. Ook de vorm doet zich gelden, waar ik een eenvoudig verhaal — fietsen langs het water — meng met  ideeën over het land waar ik woon, en zijn mensen (Frankrijk en de Fransen), over de godsdienst en de wetenschap waarin ik ben opgevoed, de zekerheden en de twijfels, en zelfs, licht aangezet, over opvoeding en de zin van het leven.
Er zitten ook foto’s in, enkele reis- en bezoektips, en herinneringen. Niet altijd de jongste.

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑