Jef Van Staeyen

Categorie: Essays (Pagina 15 van 21)

ik vermoed dat Verhaeghe en Bourabain zich vergissen

Ik vermoed dat professor Pieter-Paul Verhaeghe en studente Dounia Bourabain, beiden onderzoekers en sociologen, zich vergissen in het centrale deel van hun Vrije Tribune in Knack op 8 september (gepubliceerd onder de titel >’Waarom wordt mijn onderzoek in twijfel getrokken door mijn origine?’).
Ik schrijf “vermoed”, omdat ik me noodgedwongen beperk tot de door de auteurs in hun opiniebijdrage vermelde informatie, en omdat ik de discussie graag open hou.  [info — apenstaart — moskenes — punt — be]

Het kader is inmiddels gekend.  Dounia Bourbain deed veldonderzoek naar de manier waarop winkeliers van kledingzaken hun klanten bejegenen, in functie van de (zichtbare) migratie-achtergrond van deze laatsten.  Aan de hand van 602 praktijktest in Vlaanderen en Brussel stelde ze vast hoe klanten van Maghrebijnse origine zeer vaak (301 op 602 tests) slechter behandeld werden dan klanten van Belgische origine.  Daarop volgde een kwalijke reactie van de voorzitter van het Neutraal Syndicaat voor Zelfstandigen (NSZ), die “betreurt dat de studie is uitgevoerd door een onderzoekster van vreemde origine.  Ze vindt het onderzoek daardoor gekleurd”.

Lees verder

“Frankrijk is Frankrijk niet meer”

Als je van onderstaande tekst liever een PDF-bestand leest, vind je dat hier (versie 1 augustus 2017).

De kleine overwinning van Emmanuel Macron, door het Franse kiessysteem buiten proportie opgeblazen, heeft de politieke realiteit wat verdoezeld : talrijke Fransen zijn niét naar de stembus getrokken, of hebben op systeembrekende partijen gestemd, het Front National en La France Insoumise (waarmee ik deze twee niét over eenzelfde kam wil scheren), plus nog wat klein grut. Inmiddels is president Macron (hier een Franstalige, drie jaar oude tekst over hem, op deze site) begonnen geld van de armste Fransen naar rijkere Fransen te schuiven, in casu door de verlaging van de woonsubsidies: uniform 5 euro per maand gaat er af.
De vraag blijft dus, even sterk als voorheen, naar de Franse malaise, waarover ik enkele maanden geleden schreef. Ik ga daar verder op in, een stuk concreter, maar wel erg makkelijk voor me. Ik vertel jullie een boeiende tekst die onlangs in het digitale tijdschrift Métropolitiques verscheen: >Distance spatiale et distance de classe, Les mutations de l’encadrement industriel en milieu rural.  Julian Mischi onderzocht de impact van de hedendaagse management-technieken in een atelier van de Franse spoorwegen op de sociale verhoudingen en interacties in de landelijke regio waar dat atelier gevestigd is.
De inhoud spreekt voor zich.
Maar Julian Mischi’s verhaal biedt me ook een onverwachte kans terug te keren naar Michiel Hendryckx’ verlangen naar Frankrijk, het beginpunt van deze korte reeks teksten. Daarover dadelijk meer. Lees verder

arme staten stemmen Trump

The New York Times publiceerde op 16 november 2016 (een week na de verkiezingen) een artikel van Tim Wallace over >“The Two Americas of 2016”, waarin hij de tweedeling van het land extra in de verf zette :  een grootstedelijke rand, op de wereld gericht, die Clinton stemt, en een besloten binnenland, voor Trump.

Deze analyse — en een artikel van Jens Aerts in het tijdschrift Ruimte (“The urban-rural devide”, december 2016, nummer 32) — zette me aan het rekenen. Ik vergeleek de kiesresultaten per staat met de inkomensgegevens, en kwam tot een niet geheel onverwacht, maar in zijn kracht toch verrassend resultaat:
arme staten stemmen Trump, rijke stemmen Clinton.

Daarmee is niét gezegd dat arme mensen overwegend Trump stemmen — de analyse spreekt zich daarover niet uit. Arme en/of rijke mensen in staten met lagere inkomens stemmen Trump. En waar meer geld wordt verdiend is Clinton favoriet.

Ik verwerkte de resultaten in verschillende grafieken (staafdiagrammen en puntendiagrammen), en keek ook naar de inkomensongelijkheid en het welzijnsniveau, daarbij steunend op het onderzoek van Richard Wilkinson en Kate Pickett, waarover ik eerder schreef (“The Spirit Level, How Equality is Better for Everyone”).

Ik kom hier zeker op terug.

de Franse malaise

Dit had gewoon een uitbreiding kunnen zijn van mijn vorige tekst — het verlangen naar Gent —, als vervolg op het cryptische slot.

Wat vandaag gisteren is, is ooit morgen geweest.
Het Frankrijk van Hendryckx bestaat nog wel, maar het is Frankrijk niet meer.
Hendryckx, met zijn verliefde ogen, heeft dat niet gezien, de Fransen wel.

Maar de uitbreiding is wat langer geworden, over het schrijven van het verlangen naar Gent, over Voskuils boek, waarvan ik de kwaliteiten prijs, Michiel Hendryckx’ Frankrijk, en vooral de Franse malaise.
Daarom deze afzonderlijke titel, voor een afzonderlijke tekst. Actueel, met verkiezingen voor de deur, maar niet alleen dat.

 

Lees hier een vervolg “Frankrijk is Frankrijk niet meer” (1 augustus 2017)

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑