Jef Van Staeyen

Categorie: Essays (Pagina 18 van 21)

over markt en macht ❧

Een reis naar Québec (de provincie) en Montréal heeft me in 2008 tot het schrijven van een album gebracht: “Nieuwe Wereld, over eindigheid en oneindigheid”.

Daarin vertelde ik eerst het verhaal van de twee tot drie weken durende ontdekkingstocht door een klein stukje van dat onmetelijke land, en nadien de gedachten waartoe die reis me had geïnspireerd, over toe-eigening, burgerschap, migraties, en dergelijke meer.
De toen heel acute twisten over het eigendom over de Noordpool, tussen Rusland en Canada, met Denemarken, Noorwegen en de Verenigde Staten als aandachtige en belanghebbende toeschouwers, waren het vertrekpunt voor een vijftiental korte teksten, die ik samenbracht onder de titel “over markt en macht”.

Dat hoofdstuk “over markt en macht”, net als de twee daarop volgende — “Wereldburgers, van mensen en grenzen”; “Terug naar huis” — en ook twee eerdere albums  — “Noorderlicht” (2005); “Spiegels op het water” (2006) — zijn in zekere zin mijn moederteksten — wat moeilijk of stroef — waarvan ik tot vandaag de ideeën gebruik. Zonder hier alles te publiceren — er staan zowel intieme stukken in, als andere die publiek kunnen worden gemaakt — publiceer ik hier wat met zijn volledige naam heet: “De Russen komen. Over markt en macht”.
Die titel verwees naar een zin uit het eerste hoofdstuk: “In Canada — en ook in het “kleinere” Québec — en in de wisselwerking tussen beide — en de verhouding tot de Inuïts, of tot de Russen — zijn ongemeen boeiende processen aan gang, die een voor mij nieuw licht werpen op de wereld van morgen, op zijn problemen, zijn uitdagingen, zijn kansen en mogelijkheden. (…) [Maar] laat me dus eerst vertellen wat we gezien hebben. De Russen komen nadien.”

[Deze tekst uit 2008 heb ik op 10 juni 2016 hier geplaatst, om een link met een nieuwe tekst — op 11 juni — mogelijk te maken.]

ruimte, grenzen en planning ❧

Asterix_chez_les_Belges.001

Aan de Universiteit Gent, waar ik in 1994 en 1995 de opleiding Stedenbouw en Ruimtelijke ordening volgde — als veruit de oudste student van de klas, want ik was al jaren actief in het vak —, maakte ik, onder begeleiding van professor Georges Allaert, een eindwerk over >”De invloed van de rijksgrens op locale planningsprocessen” (met een jammerlijke spelfout in de titel, want de Nederlandse spellingshervorming van 1994 had me op glad ijs gezet).

Op basis van die studie, die ik ook in het Frans vertaalde >”L’impact de la frontière nationale sur les processus de planification locale” realiseerde ik bijdragen voor

  • de Planologische Diskussiedagen in Antwerpen in 1997, nu beter bekend als >Plandagen,
  • het tijdschrift Planologisch Nieuws (1998) van de Vlaamse vereniging voor ruimte en planning >VRP.

De tekst “De invloed van grenzen op lokale planningsprocessen”  is een licht gecorrigeerde versie van mijn bijdrage aan de Planologische Diskussiedagen.

En “Ruimte, grenzen en planning” is een licht gecorrigeerde versie van mijn artikel in Planologisch Nieuws.

Beide teksten leggen enigszins verschillende accenten voor een overigens gelijklopende inhoud.

de aarde is van iedereen ❧

Pleidooi voor een universeel onvoorwaardelijk basisinkomen

De voorbije jaren zijn meerdere voorstellen geformuleerd en initiatieven gelanceerd voor het instellen van een universeel (dat is: voor iedereen geldend) onvoorwaardelijk basisinkomen.  Het belangrijkste recente initiatief was >het Europees Burgerinitiatief uit 2013, dat op één jaar tijd 285.000 handtekeningen verzamelde.  Zo’n basisinkomen houdt in dat elke mens, van zijn geboorte tot zijn dood, een inkomen krijgt betaald, zonder dat daar enige voorwaarde aan verbonden is.

De argumentatie is vaak economisch, praktisch en/of sociaal. Hier wil ik een bijkomende argumentatie opbouwen: een universeel onvoorwaardelijk basisinkomen is eerlijk en billijk. Het is niet meer dan recht.

 

[21 maart 2015]  Robert — een trouwe lezer — reageerde op mijn tekst. Zijn reactie lees je hier.  Hij stelt voor een onderscheid te maken tussen (enerzijds) een basisinkomen als efficiënt alternatief voor bestaande herverdelings-mechanismen (zoals Roland Duchâtelet in 1997, en onlangs opnieuw, stelde), en (anderzijds) de nood aan een grote(re) wereldsolidarititeit.  “Is de aarde van iedereen, of is ze van niemand?” lees ik ook in zijn tekst.  Is er een universeel recht, of gaat het om een universele plicht?

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑