Jef Van Staeyen

Tag: la France d’Aujourd’hui (Pagina 3 van 10)

Canal de Bourgogne ❧

spiegels op het water
een klein verhaal omtrent kanalen in Bourgogne, en God in Frankrijk
(augustus 2006)

170831-Bourgogne

Tussen twee zomerbuien zijn Hugo en ik in Bourgogne gaan fietsen.
De ene bui viel op 3 augustus, toen reden we, met de fietsen op het dak, en de tent in de koffer, van Lille naar Pouilly-en-Auxois. De andere viel tien dagen later, toen reden we terug.
Een hittegolf hebben we tussentijds niet gehad, en zelfs nog wat miezel, regen en mist, maar het weer was wel goed om te fietsen en te kamperen, en om oude abdijen, kastelen, dorpen en steden te (her)ontdekken.
Oude stenen en kunst, en fietsen langs het water: krachtlijnen van een vakantie “sport en cultuur”.

 

Zo begint mijn verhaal over een korte fietsvakantie langs de kanalen van Bourgogne. Met daarin talrijke uitweidingen over Frankrijk, over God en godsdienst, over wetenschap, zekerheden en onzekerheden, en over vaders en zonen.
“Zen en de kunst van het motoronderhoud” van Robert M. Pirsig komt aan bod — zijn reis met zoon Chris —, maar dat boek heeft me niet alleen inhoudelijk geïnspireerd. Ook de vorm doet zich gelden, waar ik een eenvoudig verhaal — fietsen langs het water — meng met  ideeën over het land waar ik woon, en zijn mensen (Frankrijk en de Fransen), over de godsdienst en de wetenschap waarin ik ben opgevoed, de zekerheden en de twijfels, en zelfs, licht aangezet, over opvoeding en de zin van het leven.
Er zitten ook foto’s in, enkele reis- en bezoektips, en herinneringen. Niet altijd de jongste.

“Frankrijk is Frankrijk niet meer”

Als je van onderstaande tekst liever een PDF-bestand leest, vind je dat hier (versie 1 augustus 2017).

De kleine overwinning van Emmanuel Macron, door het Franse kiessysteem buiten proportie opgeblazen, heeft de politieke realiteit wat verdoezeld : talrijke Fransen zijn niét naar de stembus getrokken, of hebben op systeembrekende partijen gestemd, het Front National en La France Insoumise (waarmee ik deze twee niét over eenzelfde kam wil scheren), plus nog wat klein grut. Inmiddels is president Macron (hier een Franstalige, drie jaar oude tekst over hem, op deze site) begonnen geld van de armste Fransen naar rijkere Fransen te schuiven, in casu door de verlaging van de woonsubsidies: uniform 5 euro per maand gaat er af.
De vraag blijft dus, even sterk als voorheen, naar de Franse malaise, waarover ik enkele maanden geleden schreef. Ik ga daar verder op in, een stuk concreter, maar wel erg makkelijk voor me. Ik vertel jullie een boeiende tekst die onlangs in het digitale tijdschrift Métropolitiques verscheen: >Distance spatiale et distance de classe, Les mutations de l’encadrement industriel en milieu rural.  Julian Mischi onderzocht de impact van de hedendaagse management-technieken in een atelier van de Franse spoorwegen op de sociale verhoudingen en interacties in de landelijke regio waar dat atelier gevestigd is.
De inhoud spreekt voor zich.
Maar Julian Mischi’s verhaal biedt me ook een onverwachte kans terug te keren naar Michiel Hendryckx’ verlangen naar Frankrijk, het beginpunt van deze korte reeks teksten. Daarover dadelijk meer. Lees verder

wegwijs in de Franse regelgeving omtrent lage-emissie-zones

[kleine aanpassingen d.d. 1 en 30 september 2017, en 28 februari en 12 april 2019]

 

aanvulling (28 februari 2019):  Op 27 februari 2019 werd voor het eerst een tijdelijke en gedeeltelijke rijbeperking (circulation différenciée) ingevoerd in de Zone de protection de de l’air. Deze duurde één dag.

aanvulling (12 april 2019): Op 9 en 10 april werd opnieuw een rijbeperking ingevoerd.   Maar mij is niet bekend op welke wijze buitenlandse automobilisten worden geïnformeerd.  De tijdelijke of permanente rijbeperkingen zijn meer dan gerechtvaardigd, maar de wederzijdse informatie (over rijbeperkingen in Antwerpen, Brussel, Rijsel, Parijs…) laat veel te wensen over. Bovendien heeft ieder zowat zijn eigen oplossing bedacht, waarbij men vergeet dat een auto een verplaatsingsmiddel is, en dus bijna zeker in of nabij een andere stad terecht komt, waar de automobilist niet weet wat de beperkingen zijn, en hoe zich erop voor te bereiden: een vignet kopen, zich melden op een website en een betaling doen, etc.
[Een gelijkaardige opmerking moet trouwens gemaakt worden voor openbaar vervoerssystemen en hun vervoersbewijzen, die ook overal anders zijn.]

* * *

Er staan al genoeg onnuttige dingen op deze web-site: foto’s en tekeningen, commentaren en opinies, zelfs essays en verhalen.

Bij uitzondering wil ik hier — eindelijk — ook eens wat praktische informatie meegeven, over autorijden en luchtvervuiling in Frankrijk. Hoe zit het met het vignet? Waarvoor is het nodig? Waar en wanneer? Moet ik zo’n vignet aanschaffen voor ik naar Frankrijk rij?

Lees verder

de Franse malaise

Dit had gewoon een uitbreiding kunnen zijn van mijn vorige tekst — het verlangen naar Gent —, als vervolg op het cryptische slot.

Wat vandaag gisteren is, is ooit morgen geweest.
Het Frankrijk van Hendryckx bestaat nog wel, maar het is Frankrijk niet meer.
Hendryckx, met zijn verliefde ogen, heeft dat niet gezien, de Fransen wel.

Maar de uitbreiding is wat langer geworden, over het schrijven van het verlangen naar Gent, over Voskuils boek, waarvan ik de kwaliteiten prijs, Michiel Hendryckx’ Frankrijk, en vooral de Franse malaise.
Daarom deze afzonderlijke titel, voor een afzonderlijke tekst. Actueel, met verkiezingen voor de deur, maar niet alleen dat.

 

Lees hier een vervolg “Frankrijk is Frankrijk niet meer” (1 augustus 2017)

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑