J’ai honte à le dire.
Ik heb de honderdste verjaardag van Le Canard Enchaîné gemist. Een speciaal exemplaar, met een facsimile van het eerste nummer.
Op 6 juli jongstleden, de verjaardag, en de week nadien, was ik in Canada — de Rotsbergen en Montréal —, en pas op 15 juli was ik terug. Toen lag de volgende Canard al in de rekken. Afspraak voor de bicentenaire, in 2116.
Er was een tijd dat ik de krantenman vroeg, een exemplaren voor mij opzij te leggen. Geen nummer wilde ik missen.
Die tijd is voorbij. Spijt voor mij. Ik wist dat de honderdste verjaardag er aan zat te komen. Dat het een onzekere datum was. Sommigen hadden de verjaardag al in september 2015 gevierd.
[Le Canard Enchaîné verscheen voor het eerst op 10 september 1915. Na vijf nummers stopte die ermee. Op 5 juli 1916 was er opnieuw een nummer 1, het begin van de huidige reeks. Hoe het komt dat er vandaag, ná de honderdste verjaardag, op de band toch honderdste jaargang staat — 100e année — is mij niet duidelijk. Het is niet de eerste keer dat Le Canard zich bij het nummeren vergist.]
