oorspronkelijke titel: De Lijn verduistert haar trams
Ik veranderde de titel, want uiteindelijk is het dat: De Lijn schaamt zich dermate over de mensen die ze vervoert, dat ze ze aan het oog van de voorbijgangers, fietsers en automobilisten onttrekt.
* * *
Het moet zijn dat de directie van De Lijn nooit zelf op een tram is gestapt. Of alleszins niet weet waarom er vensters zitten in zo’n ding.
[Om naar buiten te kijken — en soms naar binnen — en van het licht en de zon te genieten.]
Al te vaak komt het voor dat ze reclame op de vensters plakt (voor een krant, een opleiding, zichzelf…), of zelfs een hele tram met plastic bekleedt, mét de vensters erbij (voor een radiostation, een universiteit, een vakantiebestemming, een streekproduct…). De meeste tramstellen hebben speciale plekken, binnen en buiten, om reclame of berichten te hangen, maar die worden nog zelden gebruikt.
De Lijn wil zich in de bloemetjes zetten. Om samen iedereen te verbinden. [Sommige reizigers in bomvolle trams — lijn 8, lijn10, lijn 15, etc. — vinden nu al dat het wat te veel en te vaak samen is.]
Reclame op de ruiten beperkt het zicht naar buiten, verandert mooi weer in duistere hemels, en geeft je schele hoofdpijn als je aan het venster zit en toch wat wil zien (je ogen weten immers niet hoe ze zich moeten scherpstellen). Sta je op het perron, en wil je alvast zien waar in de tram er plaats voor je is, zie je niets. Uiteindelijk behandelt zo’n tram de reizigers als vee. Of als vracht.
De Lijn denkt haar product te promoten, maar ze degradeert het. En ze degradeert zichzelf.
N.B.: Als je wat verder kijkt op het net, merk je dat De Lijn met haar verduisterde trams niet alleen zichzelf, maar ook IDAHOT wil promoten. Benieuwd hoeveel reizigers dat begrepen hebben. Én of ze vonden dat zo’n verduisterde tram daartoe het beste middel was. Het initiatief heeft allicht meer geld dan creativiteit gekost.
